فاطمه زهرا سلام الله علیها در آخرین لحظات زندگی خود، چشم گشود و به امیرالمومنین علی علیه السلام درباره‌ی حسن و حسین علیهما السلام چنین سفارش کرد: « ای پسر عمو، من در آستانه مرگ هستم که هیچ گریزی از آن نیست. . . . اگر بعد از من ازدواج کردی، یک شبانه روز را به همسرت رسیدگی کن و یک شبانه روز را به فرزندانم.
مبادا به گونه ای با حسن و حسین سخن بگویی که احساس غربت و یتیمی کنند؛ چرا که دیروز جدشان را از دست داده‌اند و امروز به فقدان مادرشان مبتلا می‌شوند. وای بر امتی که آنها را بکشد و با آنان دشمنی ورزد.»

منابع:
بحار الانوار، ج 43، ص 178.

مراجعه شود به:
اتمام حجت امام علی علیه السلام با مردم مدینه

فاطمه زهرا سلام الله علیها در آخرین لحظات زندگی خود، چشم گشود و به امیرالمومنین علی علیه السلام درباره‌ی حسن و حسین علیهما السلام چنین سفارش کرد:« ای پسر عمو، من در آستانه مرگ هستم که هیچ گریزی از آن نیست. . . . اگر بعد از من ازدواج کردی، یک شبانه روز را به همسرت رسیدگی کن و یک شبانه روز را به فرزندانم. مبادا به گونه ای با حسن و حسین سخن بگویی که احساس غربت و یتیمی کنند؛ چرا که دیروز جدشان را از دست داده‌اند و امروز به فقدان مادرشان مبتلا می‌شوند. وای بر امتی که آنها را بکشد و با آنان دشمنی ورزد.»

منابع:

بحار الانوار، ج 43، ص 178.

مراجعه شود به:

همراه پدر ومادر در کوچه های مدینه