پیامبران و امامان انسان هایی بودند که بر اساس حرکت به سوی الله در اوج کمال قرار داشتند و به مرتبه ای رسیده بودند که تمام اعمال و سخنان و نیّاتشان الهی گشته و ذرّه ای خودیّت برایشان باقی نمانده بود.
چنین موجودی دارای مقام عصمت است یعنی هیچ نکته منفی در هیچ یک از ابعاد وجودیش در سراسر زندگی وجود ندارد و دقیقا به همین دلیل پیامبر یا امام هم می‌شود، یعنی مقام هدایت انسان ها به او واگذار می شود و خداوند اطاعت او را مثل اطاعت از خودش بدون هیچ شرطی واجب می‌گرداند: “ اطیعوالله و اطیعوالرّسول و اولی الامر منکم” (از خدا و رسول و اولی الامر که ائمه هدی علیهم السلام هستند اطاعت کنید.)
بر این اساس، نه تنها گفته‌های آنان حجّت است، بلکه سیره عملی و رفتار او هم حجّت است. یعنی با درک صحیح، می توان از آنها پیروی کرد.

مراجعه شود به:
سیره عملی و مکارم اخلاق امام هفتم

پیامبر و امام، انسانی است که بر اساس حرکت الهی الله در اوج کمال قرار دارد و به مرتبه ای رسیده است که تمام افعال و اقوال و نیّاتش الهی گشته و ذرّه ای خود یّت برایش باقی نمانده است.

چنین موجودی دارای مقام عصمت است یعنی هیچ نکته منفی در هیچیک از ابعاد وجودیش در سراسر زندگی وجود ندارد و به همین جهت پیامبر یا امام می شود و مقام هدایت انسانها به او واگذار می شود و خداوند اطاعت او را مثل اطاعت از خودش بدون هیچ شرطی واجب گردانده است: “ اطیعوالله و اطیعوالرّسول و اولی الامر منکم” (از خدا و رسول و اولی الامر که ائمه هدی علیهم السلام هستند اطاعت کنید.)

بر این اساس، نه تنها گفته های او حجّت است، بلکه سیره عملی و رفتار او هم حجّت است. یعنی با درک صحیح آن می توان از آن متابعت نمود.
البته همانطور که در گفتارشان مورد نزول، کلام مخاطب و شرایط دیگر تأثیر دارد و باید همه را شناخت و بعد به محدوده کلام رسید، در رفتار معیشتی هم همین است. به مجرد صدور حرکتی از امام نمی توان از آن پیروی نمود.
باید شرایط پیدایش چنین رفتاری را دید تا به محدوده حجیّت سیره دست یافت و در آن شرایط عمل نمود. در زندگی امام هفتم این سیره عملی بنحوی مشهود است.