بیعت نوعی پیمان وفاداری و اطاعت است که با حاکم جدید بسته می‌شود. در برخی موارد نیز نوعی تجدید پیمان و رأی اعتماد به حکومتی است که بر سر کار است و با وضعی فوق العاده رو به رو شده است.
بیعت معمولاً با دست دادن با حاکم همراه بوده است؛ گویی بیعت کننده دست خویش را در دست رهبر می‌نهاده و سوگند می‌خورده در همه معرکه‌ها با او همراه باشد.

مسلمانان چند بار با پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله و سلّم بیعت کردند.
در هنگام بیعت، معمولاً امر مورد تعهد نیز مشخص می‌شده؛ همانند اینکه در خدمت پیامبر باشند و در هر سرزمین و با هر دشمنی که او فرمود بجنگند.

بیعت نوعی دخالت در امر حکومت است اما نه در تعیین حاکم، بلکه در افزایش نفوذ و حاکمیت وی.

بیعت دو شرط دارد: اول اینکه بیعت با شرایط صحیح انجام گرفته باشد، دوم اینکه حاکم به کتاب خدا و سنت رسول خدا عمل کند.

منابع:
شناخت اسلام از سید محمد بهشتی، ص 402.

بیعت نوعی پیمان وفاداری و اطاعت است که با حاکم جدید بسته می شود و یا در برخی موارد نوعی تجدید پیمان و رأی اعتماد به حکومتی است که بر سر کار است و با وضعی فوق العاده رو به رو شده است.
بیعت معمولاً با دست دادن به حاکم همراه بوده است گویی بیعت کننده دست خویش را در دست رهبر می نهد تا در همه معرکه های زندگی با او همراه باشد. در چند نوبت که مسلمانان با پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله و سلّم بیعت کردند.
معمولاً مطالب مورد تعهد نیز مشخص می شد. همانند اینکه در خدمت حضرت در هر سرزمینی و با هر دشمنی کارزار کنند، به هر حال بیعت نوعی دخالت در امر حکومت است اما نه در تعیین حاکم، بلکه در تعمیم نفوذ و حاکمیت وی نسبت به شخص بیعت کننده و به صورت نوعی تعهد و پیمان که بیعت کننده باید در برابر آن وفادار بماند، البته با دو شرط اول اینکه بیعت با شرایط صحیح انجام گرفته باشد و نه مانند بیعت با ابوبکر که به تعبیر بنیانگذار آن یعنی عمر کاری نسجیده و عجولانه بود و دوم اینکه حکمران عمل به کتاب خدا و سنت رسول خدا (صلّی الله علیه وآله و سلّم) را رعایت کند و ناشایسته سلب صلاحیت شود.

منابع: شناخت اسلام از سید محمد بهشتی، ص 402.