نامه حبیب وجمعی از بزرگان کوفه به امام حسین

نامه ای است از سلیمان بن صرد، مسیب بن نجیه، رفاعه بن شداد و حبیب بن مظاهر و شیعیان با ایمان شما و دیگر مسلمانان کوفه

سلام بر تو که در پرتو وجود مبارکت، خداوند را سپاس می گوییم. خدایی که جز او شایسته پرستش نیست. و حمد برای اوکه دشمن ستمکار و سرکش شما (معاویه) را در هم شکست. آن دشمنی که بر این امت شبیخون زد و به ستم بر آنان حکمرانی کرد. اموالشان را غضب نمود و بی رضایت آنان، خود را فرمانروا خواند. او نیکان امت را کشت و بد سیرتان را به جای آنها نشاند و بیت المال را در اختیار ثروتمندان و جبارانشان قرار داد. پس دور شود از رحمت خدا همان گونه که قوم ثمود دور شدند.

باور ما اینست که به جز شما، امام هدایت کننده ای نیست. پس به سوی ما روی آورید شاید که خداوند به سبب شما، ما را برسخن حق، متحد و یکرنگ بگرداند.

اکنون نعمان بن بشیر که فرماندار کوفه و نماینده یزید در کوفه میباشد، حاکم این سامان است، ولی ما نزد او نرفته و در هیچ نمازعید یا جمعه ای او را همراهی نمی کنیم و اگر بدانیم که شما به سوی ما می آیید، او را از شهر بیرون کرده و به سوی شام رهسپارش می کنیم.

البته اوضاع کوفه تا آن روز بی تنش بود و مردمش همراه و همدل با مسلم بودند. اما این حال و هوا، آنقدر طول نکشید. از آن زمان که ابن زیاد به دستور یزید، مثل توفانی هولناک از بصره به کوفه آمد تا والی آنجا شود. کوفه دچار هرج و مرج و آشوب شد دشمنان خدا و منافقین هم به پشتیبانی ابن زیاد، از مخفی گاه های خود بیرون آمد. لذا در این دوران، بعضی از این دوستان اهل البیت، مثل حبیب ابن مظاهر در پوشش تقیه رفتند.


منابع: الارشاد، ج 2، ص 48 – 49.

نامه حبیب وجمعی از بزرگان کوفه به امام حسین

نامه ای است از سلیمان بن صرد، مسیب بن نجیه، رفاعه بن شداد و حبیب بن مظاهر و شیعیان با ایمان شما و دیگر مسلمانان کوفه

سلام بر تو که در پرتو وجود مبارکت، خداوند را سپاس می گوییم. خدایی که جز او شایسته پرستش نیست. و حمد برای اوکه دشمن ستمکار و سرکش شما (معاویه) را در هم شکست. آن دشمنی که بر این امت شبیخون زد و به ستم بر آنان حکمرانی کرد. اموالشان را غضب نمود و بی رضایت آنان، خود را فرمانروا خواند. او نیکان امت را کشت و بد سیرتان را به جای آنها نشاند و بیت المال را در اختیار ثروتمندان و جبارانشان قرار داد. پس دور شود از رحمت خدا همان گونه که قوم ثمود دور شدند.

باور ما اینست که به جز شما، امام هدایت کننده ای نیست. پس به سوی ما روی آورید شاید که خداوند به سبب شما، ما را برسخن حق، متحد و یکرنگ بگرداند.

اکنون فعال بن بشیر که فرماندار کوفه و نماینده یزید در کوفه بود، حاکم این سامان است، ولی ما نزد او نرفته و در هیچ عید یا جمعه ای او را همراهی نمی کنیم و اگر بدانیم که شما به سوی ما می آیید، او را از شهر بیرون کرده و به سوی شام رهسپارش می کنیم.

البته اوضاع کوفه تا آن روز بی تنش بود و مردمش همراه و همدل با مسلم بودند. اما این حال و هوا، آنقدر طول نکشید. از آن زمان که ابن زیاد به دستور یزید، مثل توفانی هولناک از بصره به کوفه آمد تا والی آنجا شود. کوفه دیگر دچار هرج و مرج و آشوب شد دشمنان خدا و منافقین هم به پشتیبانی ابن زیاد، از مخفی گاه های خود بیرون آمد. لذا در این دوران، بعضی از این دوستان اهل البیت، مثل حبیب ابن مظاهر در تقیه رفتند.


منابع: الارشاد، ج 2، ص 48 – 49.