رابطه میان ایمان و عمل صالح با سعادت آخرتی و میان کفر و گناه با شقاوت آخرتی از نوع روابط قراردادی صرف نیست که بتوان با قراردادی دیگر آن را تغییر داد و هیچ ارتباط تکوینی و حقیقی بین آنها نباشد و مقصود از آیاتی که در آنها تعابیر دال بر روابط قراردادی به کار رفته مانند تجارت ، خرید و فروش ،کیفر، مزد و امثال آن .به قرینه آیات فراوانی که می فرماید : انسان آنچه را انجام داده می بیند و جزایش همان عمل است قراردادی بودن رابطه نیست، بلکه این تعابیر برای سهولت فهم انسان ها به کار رفته است.

رابطه بین پاداش نیکوکاران و کارهای نیکشان نیز از باب تفضل و رحمت صرف بدون آن که با عمل خویش شایستگی دریافت پاداش را کسب کرده باشند نیست و با ظاهر آیاتی که اجر داد و ستد دیدن خود اعمال و این که پاداش هر کس عمل اوست سازگار نیست.

رابطه ایمان و عمل صالح با سعادت کفر و گناه با شقاوت آخرتی نوعی رابطه عینیت است ، به این معنا که اعمال انسان در آخرت به صورت ملکوتی نمودار می شود و آن وجود ملکوتی عین عمل و پاداش و کیفر آخرتی است.

از جمله آیاتی که بر این حقیقت دلالت دارند عبارتند :

1-و ما تقدمو لانفسکم من خیر تجدوه عنده

2- انما تجزون ما کنتم تعملون .

نکته دیگر آن که انسانها در آخرت با توجه به وضع دنیای خود چهار دسته اند :



نکته دیگر آن است که طبق بینش قرآنی ایمان و عمل صالح انسان در پایان عمر آثار کفر سابق بر آن را محو و کفر پایان عمر آثار ایمان و عمل صالح پیشین را نابود می کند .

از سوی دیگر هر چند هر کار نیک یا بدی اثر کار نیک یا بد دیگر را از بین نمی برد ولی برخی از کارهای نیک اثر برخی از کارهای بد را از بین می برد و برخی از کارهای بد آثار خوب را محو می کند . برای مثال منت نهادن و آزار رساندن اثر انفاق مالی را از بین می برد.

شفاعت نیز یکی دیگر از عواملی است که در دستیابی به سعادت و کمال واقعی انسان مؤثر است و انسانها در شرایط خاصی از آن برخوردار می شوند .

کتاب: انسان شناسی
نویسنده: محمود رجبی
صفحه: 241

رابطه میان ایمان و عمل صالح با سعادت آخرتی و میان کفر و گناه با شقاوت آخرتی از نوع روابط قراردادی صرف نیست که بتوان با قراردادی دیگر آن را تغییر داد و هیچ ارتباط تکوینی و حقیقی بین آنها نباشد و مقصود از آیاتی که در آنها تعابیر دال بر روابط قراردادی به کار رفته مانند تجارت ، خرید و فروش ،کیفر، مزد و امثال آن .
به قرینه آیات فراوانی که می فرماید : انسان آنچه را انجام داده می بیند و جزایش همان عمل است – قراردادی بودن رابطه نیست، بلکه این تعابیر تبرای سهولت فهم انسان ها به کار رفته است.
رابطه بین پاداش نیکوکاران و کارهای نیکشان نیز از باب تفضل و رحمت صرف بدون آن که با عمل خویش شایستگی دریافت پاداش را کسب کرده باشند نیست و با ظاهر آیاتی که اجر داد و ستد دیدن خود اعمال و این که پاداش هر کس عمل اوست سازگار نیست.
رابطه ایمان و عمل صالح با سعادت کفر و گناه با شقاوت آخرتی نوعی رابطه عینیت است ، به این معنا که اعمال انسان در آخرت به صورت ملکوتی نمودار می شود و آن وجود ملکوتی عین عمل و پاداش و کیفر آخرتی است.
از جمله آیاتی که بر این حقیقت دلالت دارند عبارتند :
1-و ما تقد مولا نفسکم من خیر تجدوه عند
2- انما تجزون ما کنتم تعملون .
نکته دیگر آن که انسانها در آخرت با توجه به وضع دنیای خود چهار دسته اند :
1- کسانی که در دنیا و آخرت از نعمت برخوردارند
2- کسانی که در دنیا و آخرت محرومند
3- کسانی که در دنیا محروم و در آخرت بهره مندند .
4- کسانی که در آخرت محروم و در دنیا بهره مندند .
نکته دیگر آن است که طبق بینش قرآنی ایمان و عمل صالح انسان در پایان عمر آثار کفر سابق بر آن را محو و کفر پایان عمر آثار ایمان و عمل صالح پیشین را نابود می کند .
از سوی دیگر هر چند هر کار نیک یا بدی اثر کار نیک یا بد دیگر را از بین نمی برد ولی برخی از کارهای نیک اثر برخی از کارهای بد را از بین می برد و برخی از کارهای بد آثار خوب را محو می کند . برای مثال منت نهادن و آزار رساندن اثر انفاق مالی را از بین می برد.
شفاعت نیز یکی دیگر از عواملی است که در دستیابی به سعادت و کمال واقعی انسان مؤثر است و انسانها در شرایط خاصی از آن برخوردار می شوند .
کتاب: انسان شناسی
نویسنده: محمود رجبی
صفحه: 241