اعراف در لغت جمع «عُرف» به معنی مل مرتفع و بلند است و اینکهب یالهای اسب و پرهای بلند پشت گردن خروس « عرف الفرس » و « عرفالدیک » گفته می شود ب همینهت است که در محل مرتفعی از بدن آنها قرار دارد.
با استده ز قرائتی که در آیات 46 تا 49 سوره اعراف وجود دارد و با توجه به احادیثی که از پیشوایان اسلامی آمده استه دست می ید ک مراد از اعراف در آخرت مکان خاصی ست ک میان اهل ((بهشت)) و اهل ((جهنم|دوزخ)) قراشته و هچونمین مرفعیین 2روه رافصله اناخته استه وری که ((ال عراف))آهایی که ر آن قارارند مشرف به اهل بهشت و اهل دوزخ ی اند.
+
اعراف جمع «عُرف» به معنی ای رتفع و بن است. با ته ه آیات 46 تا 49 سوره اعراف و احادیثی که از پیشوایان اسلامی آمده است منر از اعراف در آخرت،زمینی متع میان اهل ((بهشت)) و اهل ((جهنم|دوزخ)) ا و ((اه عرف))کی هتند ه بر نا ایسته ا ا آنا ر اهل بهشت و اهل دوزخ احاط اند.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
