یاد آوری و شکر نعمت ها

نعمت هایی که خداوند بر انسانها ارزانی داشت قابل شمارش نیست چنانچه خداوند در سوره نحل آیه هجدهم می فرماید: ( وان تعدوا نعمته الله تحصوها )؛ (اگر بخواهید نعمت خداوند را شمارش کنید نمی توانید) روشن ترین وظیفه انسان بهره مند از نعمت، شکر و سپاس نعمت هاست و شکر هر نعمت به معروف آن نعمت در مسیری است که رضایت بخشنده نعمت را تامین می کند.

یاد آوری نعمت ها نیز وظیفه دیگر انسانهاست، انسان پیوسته باید یادآوری نعمت های بی شماری باشد که همواره بدون هیچ منت و درخواستی از طرف خداوند متعال به آدمی تقدیم می شود.

غفلت از نعمت های موجود و شکایت کردن از آنچه که نیست و انسان از آن محروم است بزرگترین آفت عبودیت و بندگی است. اگر انسانها همیشه قبل از آنکه توقع دریافت نعمت های جدید را داشته باشند سرگرم یاد آوری نعمت های موجود و شکرگزاری از آنها می شوند خداوند هم به خاطر این شکر نعمت دریچه های دیگری از رحمت و نعمت و برکت نامنتهای خویش را بروی آنان می گشود.

همانگونه در سوره ابراهیم آیه هفتم می فرماید: ( لئن شکرتم لایزیدنکم )؛ (اگر سپاسگذار - نعمت ها - باشید شما را فزونی می دهم. )

منابع: قرآن کریم