گوجه
فارسی من " گوجه" و به اقسام ریز و کوچک است. به من
آلوچه سنگ، آلوچه آلنج و آلوی کوهی هم می گویند.
عربی من " ادرک" است و در بعضی از کتابهای پزشکی قدیم به اسامی
نیسوق و نیشوق هم از من یاد شده است.
من انواع واقسام داشته و با
آلو نیز قرابت و نزدیکی دارم . بهترین نوع من
گوجه برقانی است که پوست آن به آسانی جدا می شود و نوع دیگرمن
گوجه گلستان است که در
خراسان می روید و رنگ آن سبز بوده و کمتر قرمز می شود. نوع پیش رس من،
گوجه سبز است که به نام گوجه گیلانی، و گیلانی گوجه معروف است و اولین میوه ای است که در فصل
بهار به بازار می آید این نوع من خاصیت مسهلی ندارد. با یبوست مزاج می جنگد. من به رنگ سبز ، زرد و قرمز ظاهر می شوم.
رنگ من ترکیبی شبیه رنگدانه
هویج است که در
بدن تبدیل به
ویتامین A می شود و به همین جهت است که انواع من برای درمان
شبکوری و رشد بدن مفید است مقدار این ویتامین در انواع زرد و قرمز من بیشتر است. علاوه بر ویتامین" آ" من دارای ویتامین های " ب" و
ویتامین c هستم، به این جهت برای اعصاب مفید بوده و مسکن التهاب صفرا هستم . من دارای املاح زیادی از قبیل
آهن،
کلسیم ،
فسفر،
منیزیم ،
پتاسیم و
سدیم هستم . من از میوه های خنک بوده و این خاصیت در انواع ترش من بیشتر است.
خواص درمانی
1/ اقسام درشت من خاصیت نرم کننده دارند، ولی در این خاصیت هرگز به پای آلو نمی رسند .
2/ خشک شده من درمان
اعصاب و
کم خونی است .
3/ اقسام مختلف من برای معالجه
نقرس،
رماتیسم و
تصلب شرایین تجویز شده اند، همگی پیشاب آور بوده، و اعمال
کلیه را تنظیم می نمایند.
4/ جوشانده 25 تا 30 گرم برگ درخت من، کشنده کرم
معده بوده و این خاصیت در مغز هسته من نیز وجود دارد . سابقاً جوشانده برگ مرا به عنوان تب بُر مخصوصاً برای مبتلایان به بیماریهای ریوی تجویز می کردند.
5/ برگ من نفاخ بوده، و برای
معده مضر است، مگر آنکه همراه با یک مسهل خورده شود و برای این کار سابقاً گلقند را تجویز می کردند.