در
نبرد احد، زمانی که سپاه اسلام دچار پراکندگی شده بود، پنج قهرمان نامی قریش تصمیم گرفتند به هر قیمتی که شده، به زندگی پیامبر خاتمه دهند. آنها عبارت بودند از:
1-
عبدالله شهاب که پیشانی پیامبر را زخمی کرد.
2-
عقبه پسر ابی وقاص که با پرتاب چهار سنگ، دندان پیشین پیامبر را شکست.
3-
ابن قمیئه لیثی که زخمی عمیق بر چهره مقدس رسول الله وارد ساخت. این زخم آن چنان شدید بود که حلقه های کلاهخود پیامبر در گونه‌هایش فرو رفت و
ابو عبیده بن جراح آنها را با دندان‌های خود در آورد و چهار دندانش شکست.
4-
عبدالله حمید که هنگام حمله به پیامبر، به دست
ابو دجانه، قهرمان سپاه اسلام، به هلاکت رسید.
5-
ابی خلف که به دست خود پیامبر به هلاکت رسید. پیامبر نیزه ای از
حارث بن اصمه گرفت و گردن ابی خلف را با آن زخمی کرد. ابی خلف از اسب به روی زمین افتاد و با اینکه زخمش سطحی بود، هرچه دلداریش می‌دادند، آرام نمی‌گرفت و می‌گفت:« من در
مکه به محمد گفتم تو را خواهم کشت، اما او گفت نخیر، من تو را خواهم کشت. و او هرگز دروغ نمی گوید.»
همین زخم و ترس باعث شد که پس از چندی در میانه راه با همان ضربه رسول الله به هلاکت برسد.
منابع:
- سیره ابن هشام، ج2،
- مغازی واقدی، ج1
