این پلهای معمولاً از مصالح سنگی یا از
بتن ساخته شده و از طاقهای متوالی که هر یک قسمتی از یک قوس دایره یا بیضی می باشد تشکیل شده اند.
حدفاصل طاق تا کف پل با مصالح سنگی یا
خاکریز پر شده سپس یک لایه
ملات ماسه
سیمان و یک قشر قیروگونی باضخامت کافی برای جلوگیری از نفوذ آب قرار می دهند.
برای تهیه مصالح سنگی با ابعاد معین که در پلهای طاقی به کار می روند و همچنین برای استفاده از این مصالح در ساختن پل احتیاج به افراد متخصص در این زمینه می باشد که با توجه به کمبود این افراد و استفاده وسیع از انواع دیگر پلها، امروزه کمتر از پلهای طاقی استفاده می شود البته نظربه کمبود
فولادو سیمان در
ایران باید سعی نمود در نقاطی که معادن سنگ مناسب موجود است تا حد امکان از این نوع پل استفاده شود.
در یک طاق
دایره ای (قوس نیم دایره ای کامل )انحنای سطح تحتانی طاق به پایه ها ختم و
خط مماس در این نقطه خطی قائم است در حالات دیگر خطوط مماس شیبدار می باشند.
مصالح پرکننده بین سطح جاده و سطح فوقانی طاق رامصالح روبناگویند.
فاصله افقی بین پایه ها که موازی محور سازه است را دهانه ارتفاع طاق را خیز و نسبت خیز به دهانه را افتادگی طاق می نامند.
برای پلهای کوچک و بزرگ با افتادگی زیاد، ساده ترین راه حل اجرائی عبارت از ساختن دو
دیوار موازی پیشانی در دو طرف و پرنمودن بین آنها با مصالح سبک است مصالح پرکننده فوق باید کاملاً متراکم شده تا تحت تاثیر
سربارهای وارده نشست ننمایند اما دانه بندی آنها باید طوری تنظیم شود که به آب اجازه نفوذ و رسیدن به قشرعایق کاری روی سطح طاق جهت تخلیه را بدهد ضخامت دیوارهای پیشانی بین 80 تا120 سانتی متر خواهد بود و نمای آنها را می توان تا سطح تحتانی طاق رسانید که در این حالت با توجه به لزوم تولید قطعات سنگ با اندازه های مختلف قیمت تمام شده افزایش خواهد یافت.
در پلهای بزرگ طاقی با افتادگی متوسط وجود خاکریز بین طاق و سطح
جاده باعث افزایش بار روی سطح طاق و افزایش حجم مصالح سنگی لازم می شود بدین جهت سعی می شود با ایجاد طاقهای فرعی در جهات طولی و عرضی از وزن مزبور کاسته شود.
طاقهای فرعی معمولاً برای پلهائی با دهانه بیش از 15 متر و قوسهای با افتادگی کم و با دهانه بیش از 20 متر پیش بینی می شوند روی دیوارهای پیشانی یک قسمت از سنگ یا
بتن و یا
بتن مسلح با ارتفاع بیش از 2/0 تا 6/0 و عرض بین 8/0 تا 5/1 متر ساخته می شود که رون آن قرنیزقرارمی گیرد.
انواع مختلف پلهای طاقی:
ساده ترین فرم مورد استفاده حالت یک طاق منفرد است که برای دهانه های بین 8 تا 40 متر مورد استفاده قرار می گیرد برای دهانه های بزرگتر (بین 40تا 100 متر ) معمولا پلها را از دو قسمت مجزا می سازند به عبارت دیگر این پلهااز دو پل جداگانه موازی که در قسمت فوقانی بایک دال بتن مسلح به هم متصل می شوند تشکیل یافته اند این راه حل مزایای زیادی دارد از جمله قطعات سنگ تحت تنش نزدیک به تنش مجاز آن کار می کنند و حجم مصالح مصرفی کاهش می یابد همچنین
چوب بست های لازم سبک تر بوده و می توانند برای دومین قطعه نیز به کار روند.
