ویژگی رابطه با هندو تاثیر آن بر حکومت صفوی
رابطه ایران زمان صفوی با هند زمان مغولان کبیر .کماکان یک رابطهُ حسنه بود اگر چه کمکهای شاه اسماعیل اول به ظهیرالدین بابر برای تصرف ماورالنهر از چنگ ازبکان که دشمن هر دو دولت محسوب می شد تا حدی نتیجه بخش نبود اما صفویان و فرمانروایان مغولان کبیر هند در عهد شاه طهماسب اول شکل جدیدی به خود گرفت .
پس از مرگ ظهیر الدین بابر در سال ( 937 ه0ق ) همایون پسر بزرگ او جانشین وی شد .اما ولایت هم مرز کابل و قندهار در دست کامران میرزا برادر ناتنی او باقی ماند و کامران میرزا پس از فوت پدر قلمرو خود را تا لاهور گسترش داد و در کابل سکه به نام خود زد .
ایرانیان تا ده سال پس از مرگ بابر با کامران میرزا در ارتباط بودند و هیچ ارتباط نزدیکی با همایون پادشاه نداشتند . اما تحریکات لـلهُ سام میرزا (حاکم خراسان و پسر شاه طهماسب ) موجب درگیری میان کامران میرزا و سام میرزا گشت . که در نهایت سبب تصرف قندهار به دست کامران میرزا شد .( 944 ه0ق ) اما پس از پناهنده شدن همایون به دربار ایران ، قندهار با کمک وی مجددا" به تصرف دولت صفویه درآمد ( 652 ه0ق ) .
پناهنده شدن همایون به دربار صفوی :
دلایل این پناهندگی :
1. همایون پادشاه در سال ( 951 ه0ق ) به علت مخالفت برادرانش از جمله کامران میرزا عسگری میرزا با وی ، از شیرخان افغان در کنار رودخانه گنگ شکست خورد .
2. پس از این شکست همایون در صدد حرکت به قندهار برآمد اما مخالفت برادرانش با وی سبب گردید که سیستان بیاید .
3. استقبال حاکم سیستان ، احمد سلطان شاملو ، از همایون و درخواست اجازهُ همایون از شاه طهماسب برای رفتن به زیارت امام رضا علیهالسلام به مشهد
4. پذیرش در خواستهای همایون از جانب شاه صفوی و دعوت از وی برای رفتن به پایتخت قزوین
5. رسیدن همایون به قزوین و استقبال شاه طهماسب از وی
|