سعید بن مسیب می گوید:
مردم پس از انجام مراسم حج از
مکه خارج نمی شدند مگر وقتی
امام سجاد علیه السلام از شهر خارج می‌شد. یک سال من نیز همراه امام از مکه بیرون رفتم.
امام در یکی از توقفگاه‌ها به نماز ایستاد. وقتی به سجده رفت ناگهان دیدم همه‌ی درختان و سنگ‌ها و شتران و جهاز آنها همراه او شروع به تسبیح پروردگار کردند. من وحشت کردم. امام سرش را بلند کرد و فرمود:« ترسیدی؟ »
عرض کردم:« بلی، یا ابن رسول الله.»
فرمود:« این تسبیح اعظم است.»
باید توجه داشت قرآن درباره‌ی
حضرت داود علیه السلام نیز فرموده است که چون تسبیح حضرت حق می گفت کوهها و پرندگان با او همنوا می‌شدند:
«
و سخّرنا مع داود الجبال یسبحن والطیر و کناّ فاعلین » (سوره انبیاء، آیه 79)
«
و لقد آتینا داود منافضله با جبالُ اَوّبی معه والطیر » (سوره سباء آیه 10)
ترجمه: ما از فضل خودمان فضیلتی را به داود عطا کردیم و گفتیم: ای کوهها و ای پرندگان، با داود هم آواز شوید (تسبیح مرا بگوئید).
منابع:
- بحارالانوار، ج 46، ص 37، حدیث 33 به نقل از مناقب ابن شهر آشوب
مراجعه شود به:
