امامان معصوم را نباید با معیارهای ظاهری و مادی سنجید و مورد قضاوت سطحی و عامیانه قرار داد. امامان حجت خدا بر بندگان و واسطه فیض میان او و مخلوقات‌اند، و این مقامی حقیقی و واقعی است نه اعتباری و تشریفاتی. به این دلیل، چهره و اندام ظاهری امامان هیچ نقشی در این مقام حقیقی ندارد.
خداوند برای امتحان بندگان خویش، رنگ پوست بدن برخی از ائمه معصومین علیهم السلام را رنگ‌های غیر سفید مانند
سبزه،
سبزه تند گندمگون قرار داد .
در فرهنگ دینی (آیات و روایات) سنجش مقام پیامبران و ائمه و اوصیاء الهی با معیارهای ظاهری، اندیشه‌ای مردود است. در این زمینه سخنان
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در خطبه 192نهج البلاغه درباره برخورد
فرعون با
حضرت موسی و
حضرت هارون خواندنی است.
امام فرمود:«موسی بن عمران با برادرش، هارون علیه السلام، نزد فرعون رفتند، در حالی که لباس های پشمین به تن داشتند و در دست هر یک عصایی بود. آنان با او شرط کردند که اگر تسلیم فرمان پروردگار شود حکومت و سلطنتش باقی بماند و عزت و قدرتش دوام یابد.
اما فرعون گفت:«از این دو (موسی و هارون) تعجب نمی کنید که به من بقاء ملک و دوام عزتم را قول می‌دهند در حالی که فقر و بیچارگی از سر و وضعشان می‌بارد! اگر راست می‌گویند، چرا دستبندهایی از طلا ندارند؟!»
فرعون این سخن را به دلیل بزرگ شمردن طلا و تحقیر پشم و پوشیدن آن گفت ولی اگر خداوند می خواست، به هنگام مبعوث ساختن پیامبرانش در گنج‌های طلا و معادن سنگ‌های گرانبها و باغ‌های خرم و سرسبز را به روی آنان می‌گشود؛ و اگر می‌خواست، پرندگان آسمان و حیوانات وحشی زمین را همراه آنان گسیل می‌داشت. اما در این صورت، امتحان از میان می‌رفت، پاداش و جزا بی‌اثر می‌شد، وعده و وعیدهای الهی بی‌فایده می‌گشت و اجر و پاداش برای مومنان واجب نمی‌شد...»
منابع:
نهج البلاغه، خطبه 192
