در نسل اول کامپیوترها (55-1945) که از
لامپ خلأ برای ساخت آنها استفاده میشد,زبانهای برنامه نویسی (حتی
اسمبلی)ابداع نشده بودند و سیستم عامل نیز اصلاً وجود نداشت . روند کار به این صورت بود که برنامه نویسان تنها در یک فاصله زمانی مشخص حق استفاده از کامپیوتر بزرگ و گران قیمت را داشتند.
آنها برنامههای خود را توسط تخته مدار سوراخدار (و بعدها توسط کارتهای
پانچ) و به زبان ماشین به کامپیوتر میدادند. اکثر برنامههای محاسبات عددی معمولی مانند جداول
سینوس و
کسینوس بود.