= دید کلی:
بعد از آن که از منظره ای عکسی گرفته می شود یعنی تصویری از آن روی
فیلم عکاسی ضبط می شود باید با مکانیزم هایی آن را آشکارسازی کرده و به صفحه حساس عکاسی منتقل کرد تا اینکه به طور طبیعی قابل روئیت باشد.
- جواب امولسیون عکاسی به نور معمولا به صورتی بیان می شود که در آن منحنی تغییرات چگالی d برحسب Log101/T تعریف می شود. که در آن T تراگسیلمندی امولسیون سیاه شده یعنی نسبت شدت عبوری به شدت تابشی است. با جاروب کردن صفحه عکاسی توسط چگالی سنج میکروسکوپی ، T اندازه گیری می شود.
- با رسم d برحسب لگاریتم زمانی نوردهی T در Eی ثابت ، منحنی کم و بیش مشابه به دست می آید. اگر d تابعی از حاصلضرب ET می بود. دو منحنی مزبور دقیقا شکل یکسانی می داشتند. اما به خاطر طبیعت فرآیندهای چند مرحله ای سیاه شدن یک دانه منفرد معمولا قانون دو جانبه بین افروزش و زمان نوردهی به طور کامل برقرار نمی شود. با دو برابر کردن افروزش هم زمان با نصف کردن زمان نوردهی سیاه شدگی یکسانی در صفحه حاصل نمی شود. این نکته غالبا با در نظر گرفتن d به عنوان تابعی از qET بیان می شود، که درآن q ، ضریب شوارچیلد کمی کوچکتر از یک است.
نتایج حاصل از منحنی های امولاسیون:
- منحنی های جواب برای امولسیون ها با سرعت متفاوت همراه هستند. در هر دو انتها ، نمودارها نزدیک آستانه و نزدیک اشباع به قدری پهن می شود که آن را برای اندازه گیری مقادیر نسبی E به کلی نا مناسب می سازد.
- اندازه گیری شدت ، تا آنجایی که ممکن است بایستی در قسمت خطی منحنی انجام گیرد. شیب این منحنی معرف نمود صفحه عکاسی ، γ است، یعنی γ=tanθ ، مقدار γ برای امولسیونهای طیف نگاری از حدود 0.6 تا 6 تغییر می کند، اما برای سرعت های متوسط معمولا مقداری نزدیک واحد دارد. این مقدار به طول موج ، شرایط ظهور ، قدرت نوردهی ، بسته به این که کوتاه ، تیز ، بلند و ضعیف باشد و حتی به دسته بندی خاص صفحات و نوع امولسیون بستگی دارد.
- امولسیون های سریع (حساس) ، به معنی یک آستانه پایین است. اما چون نمود معمولا کوچک است لذا برای نوردهی های زیاد لزومی به سریع بودن صفحه نیست.
- موضوع مهم دیگر اندازه دانه امولسیون است. صفحات سریع با نمود پایین ، دانه های بزرگتر و در نتیجه قدرت تفکیک پایینی دارند.
- پراکندگی نور در امولسیون نیز روی قدرت تفکیک موثر است. با اندازه فیزیکی دانه ها که معمولا بین 1μm تا 5μm است، حد تفکیک با ضریبی در 5 بدتر است. معقول این است که حدود 10 میکرومتر برای امولسیون ریز و 25 میکرومتر برای امولسیون درشت انتحاب شود. تا بین آنها و حدود تفکیک صفحه سازگاری دستگاهی به وجود آید.
عوامل موثر در جواب دهی صفحه عکاسی:
عوامل متعدد موثر در جواب یک صفحه عکاسی به قدری زیادند که اگر قرار باشد اندازه گیری هایی دقیق شدت از طریق عکس برداری انجام شوند باید برای هر صفحه عکاسی یک منحنی جواب جداگانه رسم شود. این امر با انجام تعدادی نوردهی های با نسبت شدت معین با زمان نوردهی یکسان و در
طول موج یکسان عملی می شود. ثابت نگه داشتن E و تغییر t به علت امکان عدم برقراری
قانون دو جانبگی صحیح نیست. با یک طیف نگار استیگماتیک ، معمولا عکسبرداری توام با یک صافی پله ای خنثی ( در
ناحیه مرئی ) و یا با یک قاچ لگاریتمی دوار که بلافاصله در مقابل روزنه قرار دارد، ساده ترین روش است.
هر چند روش اخیر عملا با تغییر زمان نوردهی کل کار می کند، اما معلوم شده است که به شرط سرعت دوران بیشتر از 10 دور در ثانیه می تواند به عنوان شدت متغیر تلقی شود. روش معمولی دیگر عبارت از
عکسبرداری از یک منبع پیوسته روی یک طیف نگار با قدرت پاشندگی نسبتا بزرگ است، که در این مورد می توان از یک شکاف پله ای یا از نوردهی های متوالی با عرض شکاف های متفاوت استفاده کرد. در
ناحیه فرابنفش ، گاهی از توریها استفاده می شود که تراگسیلمندی آنها در
ناحیه مرئی تعیین می شود.
شستشوی صفحه عکاسی:
بعد از ظهور صفحه عکاسی باید آن را از داخل یک
چگالی سنج میکروسکوپی گذراند تا قابلیت عبور در هر نقطه مورد نظر ثبت شود. برای رسم یک منحنی جواب از یک نوردهی های استاندارد استفاده می شود. سپس مقادیر نسبی E برای هر نقطه مورد نظر در روی رد چگالی سنج میکروسکوپی از روی منحنی خوانده می شوند. از اینجا به وضوح معلوم می شود که نورسنجی
عکاسی دقیق ، کار بسیار کسل کننده ای است.
همچنین این کار به علت یکنواخت نبودن حساسیت در سر تا سر صفحه ، ذاتا کار غیر دقیقی است هر چند که درجه بندی هم دقیق باشد. به علاوه گستره دینامیکی نسبتا محدود است. زیرا بخش نسبتا مستقیم منحنی فقط حدود دو مرتبه مقداری از شدت را در بر می گیرد.
مباخث مرتبط با عنوان:
