شفیق بلخی یکی از مشایخ صوفی، همنشین و شاگرد
ابراهیم ادهم، و استاد
حاتم اصم بود و در 194 سالگی در غزوه کولان در بلاد ترک به قتل رسید.
در کشکول بهائی و تذکرة الاولیاء نقل شده که شفیق در ابتدا صاحب ثروت زیادی بود و برای تجارت، بسیار سفر میکرد. در یکی از سفرها به شهری از بلاد ترک رسید که اهل آن بت میپرستیدند. شفیق به یکی از آن بت پرستان گفت:«بتپرستی باطل است. این بتها ساختهی دست بشر است. خالقی هست که هیچچیز مانند او نیست و شنوا و دانا و روزیدهنده هر چیز است.»
بت پرست گفت:«سخن تو مخالف رفتار توست. تو می گویی خالقی داری که روزی دهنده است. با این حساب خود را برای لقمه نانی به مشقت سفر به بلاد کفر افکنده ای؟»
او با شنیدن این سخن ناگهان منقلب شد، همه اموالش را صدقه داد و همنشین علما و بزرگان شد. برخی مورخین او را
شیعه دانستهاند.
منابع:
تذکرةالاولیا، ج 180، منتهی الامال باب 9 فصل 3.