شعری از شیخ بهائی

همه روز روزه بودن همه شب نماز کردن--- همه ساله حج نمودن سفر حجاز کردن

ز مدینه تا به کعبه سروپا برهنه رفتن--- دو لب از برای لبیک به وظیفه باز کردن

به مساجد و معابد همه اعتکاف جستن --- ز ملاهی و مناهی همه احتراز کردن

شب جمعه ها نخفتن به خدای راز گفتن --- ز وجود بی نیازش طلب نیاز کردن

به خدا که هیچکس را ثمر آنقدر نباشد- که به روی ناامیدی در بسته باز کردن