شبهه عصمت حضرت موسی

حل چند شبهه: 1- اگر خداي متعال، انبياء را از ارتكاب گناهان مصون داشته، در اين صورت استحقاق پاداشي براي انجام وظيفه و اجتناب از گناهان نخواهند داشت. پاسخ: معصوم بودن به معناي مجبور بودن بر انجام وظايف و ترك گناهان نيست. و خدا را عاصم و حافظ دانستن براي معصومين نيز به معناي نفي استناد كارهاي اختياري به خود ايشان نمي‌باشد. زيرا، اراده‌ي الهي در طول اراده‌ي انسان است نه در عرض آن و نه به عنوان جانشيني براي ارادة وي. اما، عنايت خاص الهي نسبت به معصومين، مسئوليت ايشان را سنگين‌تر مي كند و هم چنانكه پاداش كاريشان افزايش مي يابد كيفر مخالفت را نيز افزايش مي‌دهد. 2- معصومين علیه‌السلام در دعاها و مناجاتها، خودشان را گنهكار مي‌دانسته‌اند و از گناهانشان استغفار مي‌كرده‌اند. پس، چگونه معصوم به شمار مي روند؟ پاسخ: معصومين براي خودشان وظايفي فوق وظايف ديگران قائل بودند و هر گونه توجهي به غير معبود را گناهي عظيم مي‌شمردند لذا در مقام استغفار بر مي‌آمدند. منظور از عصمت انبياء، مصونيت ايشان از مخالفت با تكاليف الزامي و از ارتكاب محرمات فقهي است. 3- يكي از استدلالات قراني براي عصمت انبياء اين است كه ايشان از «مخلصين» هستند و شيطان را طمعي در آنان نيست. پاسخ: در هيچ يك از اين آيات، تصرفي كه موجب مخالفت انبياءعلیه‌السلام با تكاليف الزامي شود. به شيطان نسبت داده نشده است. 4- در قرآن كريم نسبت دروغ به بعضي از انبياءعلیه‌السلام داده شده است از جمله در آيه‌ي 89 از سوره‌ي صافات از قول حضرت ابراهيمعلیه‌السلام مي فرمايد: «فقان اني سقيم» در حاليكه مريض نبود و در آيه‌ي 63 از سوره‌ي انبياء از قول آن حضرت مي فرمايد: در حاليكه خودش بتها را شكسته بود. پاسخ: اينگونه سخنان كه به حساب بعضي از روايات از روي «توبه» گفته شده به خاطر مصالح مهمتري بوده است و چنين دروغهايي گناه و مخالفت با عصمت نيست. 5- قرآن كريم در داستان ازدواج پيامبر اكرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم باهمسر مطلقه‌ي زيد «پسرخوانده‌ي آن حضرت» مي‌فرمايد: و تخشي الناس و الله احق تخشاه چگونه چنين تعبيري با مقام عصمت، سازگار است. پاسخ: پيامبر اكرمصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم بيم آن داشتند كه مردم در اثر ضعف ايمان، اين اقدام را كه به دستور خداي متعال و براي شكستن يكي از سنت‌هاي غلط جاهليت انجام مي‌گرفت حمل بر تمايل شخصي آن حضرت كنند و موجب ارتداد ايشان از دين شود.