منو
 صفحه های تصادفی
لیبتنیت
ساختمان و عملکرد چشم
خرید هر نوع مال منقول به قصد فروش یا اجاره اعم از این که تصرفاتی در آن شده یا نشده باشد.
مارمولک کولارد
آب سطح خودش را دنبال می کند
هدیفان
پیامبر اکرم و تفسیر واژه عالین به اهل بیت
فاضلاب صنعتی
تیره اوواش
منشأ دین از نظر دانشمندان غربی
 کاربر Online
1108 کاربر online

دزد دوچرخه ( 1948 )

چاپ
فرهنگ > هنر > سینما و تلویزیون


img/daneshnameh_up/b/b8/cinema.gif

دزد دوچرخه ( 1948- The Bicycle Thief)
img/daneshnameh_up/6/63/bthief.jpg
کارگردان : ویتوریو دسیکا.
فیلم نامه نویس : چزاره زاواتینی ، بر اساس داستانی از لوئیجی بارتولینی.
مدیر فیلم برداری : کارلو مونتوری.
تدوین گر : اِرالدو دا روما.
آهنگ ساز : الساندرو سیکوگنینی.
تهیّه کننده : ویتوریو دسیکا.
بازیگران : لامبرتو ماگیورانی ، اِنزو استایولا ، لیانِلّا کارِل ، ویتوریو آنتونوچی و



خلاصه داستان

W:85% دزد دو چرخه ، درباره کارگر بی کاری به نام آنتونیو ریچی است که بعد از مدّت ها بی کاری ، شغلی به عنوان چسبانندة آگهی های دیواری به دست می آورد ، امّا لازمة داشتن این شغل ، داشتن یک دوچرخه است. آنها دوچرخه ای داشته اند که برای گذران زندگی اکنون به گرو رفته ، به زحمت آن را از گرو در می آورند. در اوّلین روز کار ، هنگامی که آنتونیو سرگرم کار است ، دوچرخه اش توسّط جوانی دزدیده می شود. آنتونیو ، درمانده ، از بیم آن که مبادا بدون دوچرخه کارش را از دست بدهد با پسر کوچکش ، برونو ، جستجویی را در خیابان های رم آغاز می کند.
بعد از آن همه تلاش ، سرانجام دزد را می یابند. دزد جوان غش می کند و مردم محل ، دور او را می گیرند و به آنتونیو به خاطر تهمتش اعتراض می کنند. آنتونیو عاجز از اثبات اتّهام ، پسر جوان را رها می کند و با پسرش به راه خود می روند. آن ها در بازگشت ، دوچرخة بی صاحبی می بینند. آنتونیو سعی می کند دوچرخه را بدزدد ، امّا صاحب دوچرخه سرمی رسد. آنتونیو جلوی چشمان معصوم و وحشت زدة پسرش مورد ضرب و شتم مردم قرار می گیرد ، امّا سرانجام به ملاحظة پسرش ، ‌او را به پلیس تحویل نمی دهند و او را با همان حالت درماندگی رهایش می کنند.


img/daneshnameh_up/f/fb/bthief2.jpg
درباره فیلم

چزاره زاواتینی ( Cesare Zavattini ) در مقام فیلم نامه نویس و ویتوریو دسیکا ( Vittorio De Sica ) در مقام کارگردان ، درعمدة آثارشان با یکدیگر همکار بودند. همکاری این زوج هنری بسیار موفقیّت آمیز بود و آن ها در دوران اوج نئورئالیسم در ایتالیا ، با هم بر قلّة افتخار بودند.

زاواتینی مدت درازی روزنامه نگار بود و این حرفه به او کمک کرد که جامعة خود و مردمان آن را بهتر بشناسد و با دردهای گریبان گیر توده ها بیشتر آشنا شود. فیلم نامه های نئورئالیستی زاواتینی آکنده از صراحت ، خشونت و صداقت بود و محتوای آن ها را بیشتر حقایق تلخ و سخت زندگی مردمی تشکیل می داد که هرگز مدافعی نداشته اند و ناگزیر انتقاد اجتماعی تندی در تمام این آثار مستتر است. زاواتینی موفّق شد اندیشة خود را برای مدّتی به تحقّق برساند و جزء پایه گذاران نهضتی با شد که نقطة عطفی در سینمای ایتالیا محسوب می شود.

دسیکا از کارگردانان معتبری بود که تا دهة 1950 یعنی پایان کار نئورئالیسم در این جنبش کار کرد. او از اواخر دهة1930 فیلم سازی را با یک سلسله کمدی سنّتی طبقة متوسّط آغاز کرد ، اما خیلی زود جذب موجی شد که سینمای ایتالیا را در می نوردید ، یعنی نوع جدیدی از واقع گرایی که آن را نئورئالیسم می نامیدند.

زاواتینی و دسیکا نخستین تجربه نئورئالیستی خود را در سال 1946 و با فیلم واکسی ارائه کردند ، اما دزد دوچرخه اوج سینمای نئورئالیستی دسیکا و زاواتینی ، و تابلویی زنده از اوضاع واحوال خاصّ ایتالیا ی بعد از جنگ بود. این فیلم بیش از واکسی مورد تحسین جهانی قرارگرفت ، چنان که برخی از منتقدان آن را مهم ترین فیلم پس از جنگ دانستند. زواتینی فیلم نامه را بر اساس رمانی از لوئیجی بارتولینی نوشت و دیدگاه خاص نئورئالیستی اش را به آن تزریق کرد.

بعد از جنگ ، بیکاری در شهرهای ایتالیا به اوج خود رسیده بود و به یکی از مهم ترین معضلات اجتماعی تبدیل شده بود و در این شرایط ، رمان بارتولینی به خوبی تصویر گر این فضا و موقعیت بود.
دزد دوچرخه با انبوه بیکارانی که برای به دست آوردن شغل لحظه شماری می کنند ، شروع می شود ، که آنتونیو ریچی نیز یکی از آنهاست. درادامه که آنتونیو ، کاری ساده و بی اهمیّت پیدا می کند ، هر لحظه ترس آن را دارد که این کار را از دست بدهد و سرانجام هم کارش در معرض خطر قرار می گیرد و تلاش او برای نگه داری شغلش به دزد شدنش منتهی می شود. کاری که ممکن است دیر یا زود همة بیکاران به آن دست بزنند. در واقع سراسر فیلم مملو از اشارات و نکات دقیقی است که همگی سعی دارند زوایای پنهان بیکاری ، قربانیان آن و نارسایی نظام اجتماعی را نشان دهند.

نکتة مهم دیگری که در فیلم وجود دارد ، همراهی پسر آنتونیو ( برونو ) با او درجریان جستجوست. او همچون ناظری است که فقر، زشتی ها و مشکلات اقتصادی ، اجتماعی جامعه ای را که در آن زندگی می کند ، می بیند و به ویژه جایگاه پدرش را ، که تنها حقارت و تنهایی نصیبش شده است و در انتقام گرفتن از جامعه ای که او را به این مرحله رسانده نیز ، ناموفق است. برونو در انتها با چشمان گریان همراه پدرش به راه می افتد در حالی که به نظر می رسد سراسر وجودش را خشم فرا گرفته.

این فیلم ، موفقیّتی جهانی به دست آورد و علاوه بر تجلیل های فراوان ، جایزة اسکار سال 1949 را به عنوان بهترین فیلم خارجی نیز به دست آورد. روایت سرگردانی قهرمان داستان در سطح گسترده ای مورد تقلید کارگردان های دیگری قرار گرفت. حتّی یک کمپانی آمریکایی پیشنهاد کرد که دسیکا و زاواتینی همین فیلم را مجدّداً در هالیوود بسازند ، اما آنها قبول نکردند ، زیرا واقعیّت این است که تمام قدرت دسیکا در بازسازی و تجسّم ایتالیای بعد از جنگ بود ، ایتالیای بی کار ، درمانده و فقیر و مردم مضطرب ، مأیوس و غمگین. هنر پیشة این فیلم یک فرد عادّی و یک کارگر معمولی بود که قبل از فیلم برداری خود مزّة بیکاری را چشیده بود و بعد از پایان فیلم هم باز بیکار ماند. به این ترتیب چگونه ممکن بود این فضا و آن آدم ها را در شهر مرفّه و لوکسی چون هالیوود و به کمک دکور و گریم مجسّم کرد.

این فیلم همه مولفه های سینمای نئورئالیستی را داشت ، از جمله بهره گیری از مکان های واقعی ، استفاده از هنرپیشه های غیر حرفه ای ، ماجرایی اجتماعی و تاثیر گذار و ... .
این فیلم به حق یکی از مهم ترین فیلم های نئورئالیستی و یکی بهترین فیلم های تاریخ سینمای ایتالیا است.




تعداد بازدید ها: 29224


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..