منو
 صفحه های تصادفی
انواع مدلهای وضعیت هواشناسی جاده‌ای
تاریخ ولادت امام سجاد علیه السلام
نهضت فکری و سیاسی در دوره ناصرالدین شاه
ردیف کار گیاهان وجینی
کاربردهای مشتق
رعایت زبان و ملیت در نامگذاری
ساسانیان
کرنیت
قیام سید احمد
اگر شب نباشد!
 کاربر Online
747 کاربر online

داروهای بیهوش کننده

تازه کردن چاپ
علوم طبیعت > شیمی > شیمی کاربردی (صنعتی) > شیمی داروئی
(cached)

بیهوش کننده‌ها ترکیباتی هستند که سبب ایجاد بی دردی ، از بین رفتن هوشیاری و شل شدن عضلات می‌شوند و این عمل را با تضعیف سیستم اعصاب مرکزی بطور غیرانتخابی و برگشت‌پذیر انجام می‌دهند. از لحاظ طبقه‌بندی از گروه داروهای روان درمانی و جز زیر گروه ترکیبهای تضعیف کننده‌ اعصاب مرکزی هستند.

تاریخچه و سیر تحولی

مردم عهد باستان برای ایجاد بیهوشی از عوامل مخدر از منابع مختلف گیاهی نظیر آلکالوئیدهای خشخاش یا بلادون و یا روشهای فیزیکی مثل خفه کردن ، فشار و ضربه زدن به مغز استفاده می‌کردند. عوامل بیهوش کننده جدید از قرن 19 مطرح شده‌اند. نیتروز اکساید که برای اولین بار در سال 1776 توسط پرسیتلی تهیه شد، در سال 1799 توسط دیوی برای عمل جراحی بکار رفت.

اتر در سال 1543 توسط کوردوس سنتز شد و در سال 1842 توسط گرافورد لانگ برای برداشت یک کیست بکار رفت. کلروفرم در سال 1831 تهیه شد، ولی امروزه مصرف آن به خاطر سرطان‌زایی کنار گذاشته شده و ترکیبات جدیدتری مثل فلورکسن ، متوکسی فلوران و کتامین و ... جای آن را گرفته ‌است.


طبقه‌بندی بیهوش کننده‌های عمومی



بیهوش کننده‌های استنشاقی

این ترکیبات که بیهوش کننده‌های فرار نیز نامیده می‌شوند، به صورت گاز یا مایعات فرار تولید می‌شوند. به علت حذف سریع آنها ضعف تنفسی بعد از جراحی وجود ندارد. گازهای بیهوش کننده ‌اصلی عبارتند از: سیکلوپروپان ، اتیلن و نیتروز اکساید. مایعات فرار عبارتند از: اترها ، هیدروکربن‌های هالوژنه (از اکسیژن به عنوان رقیق کننده‌ این مایعات استفاده می‌شود.)

معرفی چند بیهوش کننده ‌استنشاقی

N20 : گاز خنده‌آور


  • هالوتان : نام تجاری : فلوئوتان نام شیمیایی : 2 برمو _ 3 کلرو ، 1، 1، 1_ تری فلوئورو اتان
    سنتز : از واکنش 1_کلرو ، 2 ، 2 ، 2- تری فلوئورو اتان با برم یا 1 _ برمو ، 2 ، 2 ، 2 _ تری فلوئورو اتان با کلر در دمای بالا هالوتان ایجاد می‌شود.
(واکنش در حضور Br2 و Cl2صورت می‌گیرد.)


CF3-CH2Cl + CF32Br ------> CF3-C(Br , Cl)-H

بیهوش کننده‌های داخل وریدی

بیهوش کننده‌های داخل وریدی جامدات غیرقابل انفجاری هستند. این ترکیبات سبب از بین رفتن سریع هوشیاری می‌شوند، اما بیهوشی ایجاد شده کافی نیست و به ندرت ، به تنهایی استفاده می‌شوند.

طبقه‌بندی بیهوش کننده‌های داخل وریدی

معرفی چند بیهوش کننده وریدی

چگونگی عمل بیهوش کننده‌های عمومی

نظریات متعددی برای بیان نحوه عملکرد بیهوش کننده‌های عمومی ‌ارائه شده ‌است. این ترکیبات بطور غیرانتخابی سیستم اعصاب مرکزی را از طریق یک مکانیسم فیزیکوشیمیایی تضعیف می‌کنند، یعنی اثر این مواد در بدن مدیون خواص فیزیکوشیمیایی بوده و با یک گیرنده فارماکولوژیک تشکیل کمپلکس می‌دهند. دو نظریه در این زمینه وجود دارد:

نظریات فیزیکی

  • نظریه چربی : این نظریه در سالهای 1899 و 1901 پیشنهاد شد. در این نظریه چنین فرض شده ‌است که ‌اثر بیهوش کننده مستقیما به ضریب عامل بیهوش کننده بین چربی و آب بستگی دارد و هرچه ضریب توزیع بزرگتر باشد، تاثیر دارو بیشتر است.

  • نظریه محیط مایی : طبق این نظریه که در سال 1961 بیان شد محیطی که در سیستم اعصاب مرکزی برای بیهوشی مهم است، محیط چربی نبوده، بلکه محیط مایی است.

نظریات بیوشیمیایی

نظریه موجود در مورد مهار اکسیژن است. دانشمندی به نام کراستال این نظریه را داده است، به این شرح که داروهای بیهوشی برداشت مغزی اکسیژن را در آزمایشهای خارج بدنی مهار می‌کنند.

مباحث مرتبط با عنوان



تعداد بازدید ها: 304210


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..