عایشه می گوید:
روزی
رسول خدا صلی الله علیه و آله که در خانه من بود، برای کاری به
علی علیه السلام مأموریتی داد. بعد از آنکه علی علیه السلام برگشت، رسول خدا تا وسط اطاق به استقبالش رفت و او را در آغوش کشید. در این حال فضای گرداگرد آن دو مبهم و تار شد، به گونه ای که من دیگر نتوانستم آنان را ببینم. پس از مدتی تصویر پیش رویم باز شفاف شد و دیدم در دست رسول خدا خوشه‌ی
انگور سفید رنگی است که از آن می‌خورد و به علی نیز می‌دهد.
گفتم:« ای رسول خدا، تو و علی از این انگور می‌خورید ولی از آن به من نمی‌دهید؟!»
پیامبر فرمود:« این انگور از میوه های بهشتی است که در دنیا جز پیامبر یا وصی او از آن نمی‌خورد.»
منابع:
- بحارالانوار، ج 37، ص 101، شماره 4 ------ خرایج راوندی
مراجعه شود به:
