یکی از بهترین اوصاف و خصایص این دین
اقوم بودن آن بر سایر ادیان است.خداونددر قرآن میفرماید: «ان هذا القرآن یهدی للتی هی اقوم...» «همانا این قرآن بشر را به استوارترین راه هدایت می کند». وصف اقوم بودن دین بدان معناست که این دین نسبتبه سایر شرایع گذشته کاملتر و قایم تر است .
دلیلش را صاحب المیزان چنین بیان می کند:
زیرا تمامی معارف الهی تا آنجا که بنیه بشری طاقتش را دارد و تمام اموری که بشر در زندگی خود بدان نیازمند است در این دین آمده و حتی یک عمل از اعمال فردی و اجتماعی انسان را بدون حکم نگذاشته است. پس کاملترین راه و قویم ترین طریق هدایت و سعادت بشری همان است که اسلام و قرآن نشان می دهد.
- وصف دیگرش اکمل و اتم بودن است که فرمود:
«الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا» «امروز دین را برای شما کامل و نعمتخویش را بر شما تمام کردم و از اینکه اسلام دین شما باشد راضی شدم.»
- از ویژگیهای دیگری که خداوند در خصوص قرآن فرموده این است که: قرآن را مهیمن کتب آسمانی قبل قرار داده ست یعنی قرآن حافظ و مراقب اصول کلی کتابهای آسمانی و وحیانی پیشین بوده و آنها را تکمیل نموده است: «و انزلنا الیک الکتاب بالحق مصدقا لما بین یدیه من الکتاب و مهیمنا علیه فاحکم بینهم بما انزل الله و لا تتبع اهوائهم... » «این کتاب را به حق بر تو نازل کردیم در حالی که کتابهای قبل را تصدیق می کند و حافظ آنهاست پس بر طبق احکامی که خداوند بر تو نازل کرده است، در میان آنها حکم کن و از هواهای آنها پیروی مکن».
- اوصاف مزبور و همه ویژگیهایی که درباره اسلام و قرآن از طریق وحی رسیده است قول به نسبیت دین و نیز تحریف این متن مقدس را رد میکند و مدافعین این ادعا را هیچ دلیل و برهانی نیست مگر استناد به روایات ضعیف و اقوال سست و موهون.استاد فرزانه علامه حسنزاده آملی درباره آن چنین میفرماید: هیچ یک از آن اخبار بر تحریف قرآن دلالت ندارد زیرا برخی از آنها بدون تردید ساختگی است و بعضی سندش معیوب است و بعضی بیانگر تاویل میباشند و برخی از آنها تفسیر آیات است و قسمتی از آنها ضد یکدیگرند و بعضی از آنها از کتاب «دبستان المذاهب» نقل شده و در کتب حدیث نیامده است.
- در بحث حقایق ادیان، نه تنها حقیقتشرایع و ادیان نسبی نیست، بلکه حقیقتشان ذاتی و نیز همه ادیان در این جهت واحد بوده و هیچ اختلافی از این حیثباهم ندارند. سر تعدد و اختلاف ادیان را باید در کمال و نقص آنها جستجو نمود نه در امود دیگر که هر چه باشد بی وجه است. اگر دیدگاه و برداشتبر این مبنا استوار گردد آنگاه معلوم و مسجل خواهد شد که کاملترین مصداق حق در میان ادیان، شریعت و دین آخرین رسول خداست و مسمی به اسلام بودن آن، شاید به همین جهتبوده باشد که بارزترین مصداق تسلیم پذیری در این دین پدیدار گشته. چون واقعیت این دین و متن مقدس قرآن در تحول روزگار از دستحوادث مصون مانده، و از طرفی همه آنچه را که در تعالیم ادیان گذشته بوده به نحو کاملتری در آن تبیین شده و حاجتی برای رجوع به متون شرایع گذشته نیست.
- البته وقتی که معرفت از طریق وحی تحصیل کردد. آنگاه بروشنی معلوم خواهد شد که دیگر عیسیعلیه السلام ابن الله نیست که در عرض اب و روح القدس قرار گیرد و یا موسیعلیه السلام خود رب نیستبلکه فرستاده رب استیعنی اندیشه تثلیثی و ثنوی رختبر میبندد و فکر توحیدی حاکم میگردد و با این فکر، وحدت دینی ادیان و شرایع، حقیقتش آشکار میشود و معلوم خواهد شد که هم نظریه نسبیت گرایی، فرضیه باطلی است و هم اعتقاد به تکثرگرایی. ادیان الهی و شرایع آسمانی چون نوری هستند که دارای مراتب تشکیکیاند و اکمل مصادیق آن، دین آخرین رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم یعنی دین اسلام است چه اینکه حضرتش فرمودند: «الاسلام یعلو ولایعلی علیه». پس حقیقت کامل در بین ادیان الهی در انحصار دینی است که هدف غایی تمام شرایع آسمانی بوده و برنامههای آن متضمن تمام نیازهای فردی و اجتماعی زندگی بشری باشد.
منابع
- تفسیرالمیزان، ج 13، ص 49 وج 12، ص110
- آیت الله حسن زاده آملی، قرآن هرگز تحریف نشده است، ص 108
- مجله قبسات، ش 1، سال دوم
- فصلنامه نامه مفید شماره
