«عوذه» یعنی چیز یا کسی که به آن پناه برده شود، و «تعویذ» یعنی در پناه درآوردن.
بنا به تعالیم شریعت اسلام، برخی نفوس شریر همانند
جنیان کافر و شیاطین جنی و انسی در برخی افراد، تأثیراتی سوء دارند.
برای دفع این گونه تأثیرات، در اسلام دستوراتی رسیده است، از جمله:
خواندن برخی دعاها یا وردها و ذکرها، و نیز نوشتن برخی دعاها و همراه داشتن آنها.
بخشی از این عوذات و حرزها از برخی
ائمه علیهم السلام نقل شده است که مشهورترین آنها آیه «
و ان یکاد الذین کفروا لیزلقونک بابصارهم لما سمعوا الذکر و یقولون انه لمجنون »؛ ( و به راستی نزدیک است کافران هنگامی که قرآن را می شنوند با چشمانشان به تو آسیب رسانند و می گویند بی گمان او دیوانه است. ) برای دفع چشم‌زخم و حرز
امام جواد علیه السلام برای دفع بلایا است.
