منصور دوانیقی پس از اینکه
امام صادق علیه السلام را به شهادت رساند، به حاکم
مدینه ،محمدبن سلیمان، نوشت:« هر کسی را که جعفر صادق وصی و جانشین خود معرفی نموده، گردن بزن و سرش را برای من بفرست.»
دستور خطرناکی بود و اگر عملی می‌شد، جریان امامت را با خطر جدی روبرو می‌کرد ولی امام صادق علیه السلام این خطر را پیش بینی نموده و با زیرکی آن‌را خنثی کرده بود.
حاکم مدینه وصیت نامه امام صادق را طلبید. وقتی آن را به دستش دادند، از تعجب و وحشت بر سر جای خود خشکش زد: امام صادق علیه السلام جانشین خود را پنج نفر معرفی کرده بودند: منصور دوانیقی، خلیفه وقت؛ محمدبن سلیمان، حاکم مدینه؛ عبدالله، پسر معلولش که نقص عضو داشت و به او
عبدالله افطح می‌گفتند؛ موسی، پسر دیگرش (حضرت موسی بن جعفر علیه السلام ) و
حمیده، همسرش.
وقتی خبر به منصور رسید، با ناراحتی گفت:« اینها را که نمی‌توان کشت.»
منابع: بحار الانوار، ج 47، ص 3، ح 8 از غیبت شیخ طوسی.
مراجعه شود به:
نص بر امامت امام موسی کاظم علیه السلام
