براء بن عازب

براء بن عازب انصاری، معروف به ابوعامر، از اصحاب مشهور رسول خدا بود. وی در سنین جوانی به اسلام گروید و برای دفاع از حریم دین اهتمام ورزید، به طوری که برای شرکت در جنگ بدر داوطلب شده بود، ولی به دلیل کمی ِسن، پیامبر به او اجازه حضور در جنگ نداد ولی پس از آن در بسیاری از غزوات شرکت داشت.
براء بن عازب از جمله هواداران بنی هاشم و از ارادتمندان به حضرت علی علیه السلام بود، تا آنجا که جمعی از محدثین و مورخین او را از متخلفان از بیعت ابوبکر برشمردند.
براء بن عازب از سرداران سپاه مسلمان بود که در فتوحات ری، شوشتر و قزوین که در زمان خلفا صورت گرفت، شرکت فعال داشت.
براء بن عازب پس از خلافت امام علی علیه السلام به همراه آن امام در جنگ‌های زمان وی شرکت کرد. او از جمله راویان حدیث غدیر بود.
علامه امینی می نویسد:«حدود چهل تن از علمای اهل سنت، حدیث غدیر را از براء بن عازب روایت کرده‌اند.»
با این حال، بنا به روایات بعضی از اهل سنت، براء بن عازب به خاطر عدم گواهی به ولایت امام علی علیه السلام در مجلس احتجاج امام با مردم کوفه، دچار نابینایی شد، به طوری که راه خانه اش را گم می‌کرد و می‌گفت:«کسی که به نفرین امیرالمؤمنین علیه السلام دچار شده است، چگونه راه به جایی برد؟»
براء بن عازب تا زمان مصعب بن زبیر حیات داشت و در دوران او، در حدود سال 72 قمری در کوفه در گذشت.

علامه امینی به استناد سخنان جمعی از علمای اهل سنت، نابینایی براء بن عازب را دلیلی بر حقانیت مذهب تشیع دانسته است.


منابع :
الاستیعاب، اسد الغابه، معجم الرجال الحدیث، دایره المعارف تشیع، اعیان الشیعه، ‌تنقیح المقال