نگاه اجمالی
می‌دانید که فرا رسیدن
شب به دلیل چرخش روزانه
زمین به دور محورش می باشد که در نتیجه آن
خورشید نیمی از این کره را روشن می کند. بدین ترتیب مردم اوقات زیادی را در تاریکی سپری می کنند و به ناچار برای روشن کردن ساختمان ها و خیابان ها در شب از مقادیر زیادی انرژی استفاده می‌نمایند. آیا می‌توانیم شب را برای همیشه از میان برداریم؟ برای بررسی این مسأله راههای از میان برداشتن شب را مرور می‌کنیم.
خورشید مصنوعی
عقاید جالبی درباره از میان بردن شب اظهار شده است و باید تصدیق نمود که اکثر آنها در مرز خیال قرار دارند، ولی از نظر اصولی می‌توانند زمانی تحقق یابند. یکی از این گونه عقاید ایجاد
خورشید هیدروژنی است، - یعنی یک واکنش آزمایشهای مربوط به گرما - هسته‌ای که عملیاتش از راه دور نظارت می‌گردد. در یکی از
ماهواره‌های مصنوعی قرار داده شود. این واکنشگر درست مانند خورشید ترکیب هسته‌های هیدروژن به طور منظم صورت می گیرد. از آنجا که این واکنش دمایی حدود میلیونها درجه ایجاد می‌کند، به صورت منبعی از
نور و
گرما عمل می‌نماید.
مدار ماهواره را می‌توان به ترتیبی محاسبه نمود که خورشید مصنوعی اغلب در بخش‌های تاریک سطح زمین ظاهر شود و بیشتر اوقات در نواحی قطبی به آهستگی حرکت نماید. در این صورت می‌توان به شب‌های طاقت فرسای قطب پایان داد و در عین حال
قطب شمال و قطب جنوب را گرم نمود. انجام این طرح از نظر فنی امکان پذیر نیست، زیرا هیچ راهی برای کنترل واکنشهای آزمایشهای مربوط به گرما - هسته‌ای وجود ندارد. ولی حتی اگر چنین راهی پیدا شود، احتمالا مدت زیادی طول می‌کشد که مهندسین بتوانند یک «خ
ورشید هیدوژنی» بسازند و آن را در ماهواره مصنوعی زمین قرار دهند.
ماهواره هاله‌ای
طرح هوشمندانه و دقیق دیگری نیز وجود دارد که مربوط به استفاده از
ماهواره‌ها می‌گردد. این ماهواره‌ها به صورت نوعی از دستگاههای فضایی که پر از وسایل پیچیده می‌باشند، نیستند، بلکه به شکل ذرات گرد و غبار بی شماری هستند که بوسیله
فضاپیماهای ویژه‌ای به طبقات پایین‌تر جو تزریق می‌شوند. هسته کار بدین ترتیب است که این ذرات حلقه گرد و غبار بزرگی را که بی‌شباهت به یکی از
حلقه‌های زحل نیست، در اطراف سیاره ما ایجاد می‌کنند. ذرات گرد و غبار با برخورد به پرتوهای خورشید که از نزدیکی زمین می‌گذرد و منحرف ساختن آنها در فضا و پراکنده نمودن آن در تمام جهات ، مقداری از
نور و گرمای خورشید را به زمین گسیل می‌دارند. بدین ترتیب دیگر شبی وجود نخواهد داشت و هوای سیاره بسیار ملایمتر می‌شود.
خطرات زیستی در اثر از بین بردن شب
علاوه بر مشکلات فنی مربوط به این مسئله باید به طبیعت نیز توجه نمود. از بین بردن شب به این مفهوم خواهد بود که مقداری از
انرژی خورشیدی که به زمین می‌رسد، بطور مؤثری افزایش یابد. بنابراین ، این مسئله موجب بر هم خوردن تبادل گرمایی وفوری منظمی می‌شود که منجر به تغییر آب و هوا می‌گردد. ولی سیستمهای متداولی در طبیعت که شامل سیاره ما نیز هستند، بسیار پیچیده می‌باشند و خود به خود تنظیم می‌شوند و بطور طبیعی در آنها یک تعادل دینامیکی وجود دارد. مداخله در این تعادل نتایج فاجعه آمیزی را مانند بالا آمدن سطح دریا ، اختلال در چرخش آب و هوا و تغییرات آب و هوایی شدید پدید می‌آورد. به علاوه نباید نسبت به این مسئله بی توجه بود که موجودات زنده سیاره ما خود را برای میلیونها سال با چرخه
شب و روز وفق داده اند. بنابراین ، از بین رفتن شب اثرات زیان آوری بر سیاره و حیات حیوانی آن دارد.
مباحث مرتبط با عنوان
