استیک، تکه بزرگی از گوشت (معمولاً گوشت گاو) است. البته گاهی به تکه بزرگی از گوشت ماهی آزاد هم استیک می گویند. بر خلاف فیله که برای تهیه آن، گوشت را به موازات بافت ماهیچه برش می زنند، برای تهیه استیک، گوشت را در خلاف جهت بافت ماهیچه برش می دهند. معمولاً استیک ها را کبابی نموده و با انواع سس مصرف می نمایند.



انواع استیک عبارتست از:
ـ استیک دنده
ـ استیک دنده بدون استخوان
ـ استیک گرد
ـ استیک سالیسبری، تهیه شده از گوشت چرخ کرده به همراه پیاز و گاهی قارچ
ـ استیک راسته
ـ استیک مغز ران، نوعی استیک بدون استخوان که به استیک فیله شبیه است.



استیک نوعی کباب فرنگی محسوب می شود که معمولاً هر تکه ی آن 150 تا 200 گرم وزن دارد و دارای قطری به اندازه 2 تا 4 سانتی متر می باشد. فرنگی ها نوع نیم پز استیک را بیشتر می پسندند و اعتقاد دارند هر چه قطر استیک زیادتر باشد, مرغوب تر خواهد بود. البته روش نیم پز با ذائقه ی ما ایرانی ها جور نیست و نوع مغزپخت طرفداران بیشتری دارد.
مدت طبخ استیک با توجه به نوع ذائقه متفاوت است. ولی معمولاً به سه صورت می توان آن را تهیه کرد:

خون دار یا نیمه خام که در این حالت هر طرف استیک تنها 1 دقیقه روی حرارت طبخ می شود.
در حالت متوسط هر طرف استیک به مدت 2 تا 3 دقیقه روی حرارت می ماند.
در حالت مغز پخت نیز هر طرف استیک به مدت 8 تا 10 دقیقه روی حرارت می ماند. البته هر کدام از این زمان ها با توجه به نوع گوشت (از لحاظ جوان یا پیر بودن دام) و ضخامت و نوع برش (راسته, ران یا فیله ) متاوت است.

منبع:

مجله هنر آشپزی