تاریخ این سلسله :
«874- 780 ق / 1469- 1378 م»
قراقویونلوها ، یکی از طایفه های
ترکمانان بودند که در نیمه سده هشتم هجری / چهاردهم میلادی ، در آذربایجان و برخی نواحی دیگر از ایران صاحب قدرت شدند.
از طرفی چون دولت
ایلخانان به پایان رسید، قراقویونلوها، از فرصت سود جسته، برای کسب قدرت کوشش نمودند به طوری که در شمال
دریاچه وان در غرب
ترکیه فعلی و در نزدیکی مرزهای غربی ایران ، مستقر شدند. از این قبیله پنج تن به مدت شصت و سه سال در مناطقی از ایران حکومت کردند.
سابقه این قبیله :
قراقویونلوها، به همراه دیگر طوایف چادرنشین ، به هنگام حمله
مغول به سرزمین
ایران ، سکونتگاه خود را در حوالی دریاچه
خوارزم یا
دریاچه آرال کنونی ، ترک کرده ، به داخل ایران سرازیر شدند.
فرمانروایان این سلسله :
از اتحادیه طوایف
قراقویونلو، چهار تن به فرمانروایی رسیدند که حدود شصت و سه سال بر بخشهایی از ایران ف حکومت کردند. نخستین فرمانروای قراقویونلو، که توانست حکومتی برپا سازد؛ قرایوسف پسر قرامحمد بود. اما بنیانگذار این طایفه، بیرام خواجه و برادرش قرامحمد بودند. آخرین امیر این خاندان، حسنعلی بن جهانشاه بود که تنها یک سال حکومت کرد. به این ترتیب با مرگ او، سلسله قراقویونلوها در 874 ق / 1469 م منقرض شد.
اسامی رهبران قبیله پیش از حکمرانی مستقل :
متوفی 782 ق / 1380 م« »
بیرام خواجه، امیر ترکمان از طایفه ای بنام بهارلو و تیره ای از قراقویونلوها بود. وی نخست به خدمت
سلطان اویس جلایری درآمد که بعد از وفات او؛
موصل،
سنجار و
ارجیش را تسخیر نمود. بیرام خواجه در 782 ق / 1380 م چشم از جهان فرو بست.
«790 ق / 1388 م»
قرا محمد، نخستین فرد از طایفه قراقویونلو است که نامش در تاریخ آمده است. وی در زمان سلطان اویس جلایری«766 ق / 1365 م» میزیسته که در عین حال این سلطان را یاری میداده است. به طوری که
بغداد را نیز برای سلطان اویس فتح کرد. همچنین او بعد از وفات سلطان اویس، به خدمت پسرش
سلطان احمد درآمد که این سلطان جلایری، دختر قرامحمد را در حباله نکاح داشت. قرا محمد در
سوریه و در حین کارزار در 790 ق / 1388 م کشته شد.
انقراض سلسله :
حسنعلی میرزا قراقویونلو
«873 - 872 ق / 1468 - 1467 م»
حسنعلی میرزا، پسر
جهانشاه ، آخرین امیر خاندان قراقویونلو است که در عصر پدر، قریب 25 سال در
قلعه باکویه باکو محبوس بود. به همین علت چون از زندان بیرون آمد، به جای پدر نشست. ولی به دلیل این که از عقلی سلیم و عزمی استوار برخوردار نبود، خزاین پدری را تلف کرد و بسیاری از امیران و نزدیکان خود را هلاک نمود. او یک بار از حسن بیک
آق قویونلو و بار دیگر در 873 ق / 1468 م از پسر او شکست خورد که به این ترتیب سلسله امرای قراقویونلو در اوایل سال 874 ق / 1469 م خاتمه یافت.
