آموزش الکترونیکی یا e-learning به طور خلاصه عبارت است از استفاده از IT فناوری اطلاعات در امر آموزش. این کار عمدتاً از طریق نرم‌افزارها، یا اینترنت، یا تلفیقی از این دو صورت می‌پذیرد. آموزش می‌تواند از سطوح ابتدایی تا دروس دانشگاهی و نیز آموزش فنون وابسته به کامپیوتر، زبان خارجی و ... را شامل گردد. از مهم ترین مزایای این شیوه می‌توان دسترسی یکسان تعداد زیادی دانش‌آموز یا دانشجو به مطالب و امکانات مجازی (آزمایشگاه، فیلم و ...) را نام برد. همچنین اگر e-learning به درستی و با ظرافت اجرا شود، امکان خلاقیت‌ها و یافته‌های ذهنی را به فراگیرنده می‌دهد.

از طرفی باید توجه داشت که مقوله روان‌شناسی آموزش در این مبحث از اهمیت فراوانی برخوردار است و کارشناسان همواره بر روی موضوعاتی چون ایجاد جدیت در فراگیری،‌ بحث و تحقیق داشته و دارند و جدیدترین و مفید‌ترین راه‌ کارها را ارائه می‌دهند.

بسیاری براین باورند که آموزش الکترونیکی در صورت اجرای درست می‌تواند زمینه‌ساز دو طرفه کردن فرآیند آموزش گردد. آموزش به شکل سنتی‌اش ظاهراً رابطه‌ای دو طرفه به نظر می‌رسد (رابطه بین تعلیم دهنده و تعلیم گیرنده) ولی عملا شاهد هستیم که در بسیاری از کشورها معلمان و استادان ، مطالب درسی را به صورت ثابت و یکنواخت ارائه می کنند و نهایتا سئوالات و اشکالات دانش‌آموزان و دانشجویان را پاسخ می‌دهند. به عبارتی دیگر ، کم تر شاهد بازخور feedback در امر آموزش هستیم.

از طرفی دیگر، روش آموزش سنتی، دانشجوها و دانش‌آموزان با قابلیت‌های فراگیری متفاوت را مجبور به یادگیری اندازه‌ای معین از یک موضوع مشخص در مقطع زمانی ثابتی می‌کند. نتیجه آن،یادگیری متفاوت در زمان یکسان می‌گردد. در حالی که هدف آموزش الکترونیکی، عکس این قضیه است.